Muíños de Lores

A derradeira ruta do ano 2011 será este  domingo 18 de decembro as 9.45 desde a igrexa parroquial.

Partiremos en coches particulares polo que é recomendable que previamente se establezan grupos para ir nos mesmos e senón no punto de encontro  distribuímonos.

Trátase como todos os anos de levar o Belén e celebrar o Nadal  facendo o que nos gusta, que nesta ocasión é subir pola ribeira do río Chanca cara a Armenteira,  unha ruta nova, ben marcada con 23 muíños moitos deles restaurados, sita no concello de Meaño.

Dificultade: fácil

Percorrido: 10km

O prezo da comida é de 12 euros que deberán ingresarse como ven sendo habitual na nosa conta os que decidan quedar a comer. 

Os que teñan os gorros de Nadal, que non se vos esquezan.

Corrubedo

Marchamos ás 8.00 cun tempo que ameazaba chuvia, pero tivemos sorte e  mantívose toda a ruta. Un bo tempo para andar.

Fomos recollendo xente polo camiño, en Carril, e en Catoira. Almorzamos en Ribeira no "Bulibar". Adiantámonos e empezamos a camiñar no concello de Porto do Son un recorrido  marcado como "sendeiro do río Sieira". Cruzamos a ponte medieval sobre  este río e atravesamos un bonito pinar para chegar  a praia de As Furnas tamén chamada praia do río Sieira (nesta praia é onde Ramón Sampedro quedou parapléxico),  unha praia ben coidada, poque toda esta zona ten un importante complexo de dunas que inténtase protexer por eso camiñamos por pasarelas de madeira, e tamén pola praia para chegar a praia de Basoñas, detrás desta están as lagoas  de Xuño e Muro, de aí, sempre disfrutando dun mar e unha area branca e suave, pasamos a praia de Espiñeirido, logo a de Balieiros, a última que atopamos antes de chegar ao faro de Corrubedo. Creo que todos disfrutamos dun mar impresionante, embrabecido que nunca deixa indiferente...

Ao rematar comimos no bar Balada, no camping Fraga-Balada situado na praia das Furnas nun ambiente moi agradable.

Pola tarde fixemos unha paradiña dunha hora para pasear por Aguiño e regresamos.

Unha saída estupenda que  ensinanos  que non fai falla moitos kilómetros para atopar lugares magníficos.

Cena - 2011

Comunicamos que a cena de Nadal será o sábado 10 de decembro ás 22.00 no restaurante "Maremagnum".

Está disponible a conta en Caixanovagalicia para ingresar os 25 euros por persoa para todo aquel que queira participar e senón chamar para apuntarse.

Corrubedo

A próxima ruta vai ser o domingo 4 de decembro aos arredores de Corrubedo. A saída será ás 8.00 da mañá desde a igrexa parroquial.

Distancia: 12 kms.

Percorrido: fácil e lineal.

Prezo: 25euros, que comprende saída, bus e comida en restaurante.

O percorrido exacto está por determinar xa que pódese facer desde o pobo ata o facho o viceversa, pero será unha ruta totalmente de costa, incluso pasaremos por praia.

Recordamos que esta zona é moi rica en fauna e flora e de gran beleza, xa que nela atoparemos a duna móbil de máis de 1 km de extensión, as lagoas de Vixián, de auga doce, e a de Carregal, de auga salada que desemboca no mar. Moi cerca do parque natural encontraremos o Centro de interpretación do parque natural e o famoso Dolmen de Axeitos, e non moito máis lonxe o castro de Baroña e múltiples e preciosas praias, Vilar, Baroña, a do Dique, a das Furnas etc.

Asemesmo, informamos que o 10 de decembro celebraremos unha cea de despedida do 2011, con toda probabilidade no Mare Magnum, pub-restaurante da zona tir. O prezo por persoa será 25 euros, é importante apuntarse canto antes para facilitar as cousas as persoas que a organizan.

Ver mapa más grande

Mondariz

Esta foi unha ruta de ribeira fluvial polo río Tea, unha auténtica marabilla no outono.

A saída partiu dunha zona máis arriba do centro de Mondariz-balneario por onde pasamos, unha zona coidada (pola marge ezquerda do río) para este tipo de actividade, con pontes, pasos e carteis indicadores en todo o percorrido sinalando a riqueza da fauna e da flora que vive entorno a este río, que nace no monte Moncelo e desemboca no Miño a altura de Salvaterra. 

O tempo deixounos disfrutar da paisaxe, dun río de augas limpas, transparentes, rodeado de vexetación abundante, ameneiros, carballos pero taméncastiñeiros,  abeleiras, xunqueiras.... Acercarse ao río é non deixar de sorprenderse polas súas augas que hipnotizan e calman. O seu son  e os nosos pasos vainos transportando a un paraíso de cores  e formas, os verdes dan paso aos pardos, amarelos, ocres e todas as gamas de grises que deixan a pedras da ribeira. É tan dificil  describir tanta beleza e intentar singularizala!.. só dicir, que o río se enche de moitos regatos, e as augas van baixando suaves e lentas nunhas zonas, bañando praias e recodos, e noutras partes van máis embrabecidas, apretadas entre peñas e deniveis que forman pequenas fervenzas. Así vamos contemplando un río que por momentos é ancho, lento, translúcido e por outro se entreita, faise espuma ou xoga a perderse nunha curva ou dividirse en illas para volver a xuntarse...

Deste xeito fomos paseando polo "bosque dos avellanos", cruzamos o río polos "pasos de Tatín", pasamos por algún muíño e por baixo de diferentes pontes unhas romanas, outras mentálicas para chegar á zona recreativa do concello de Mondariz e máis alá a súa praia fluvial, así ata contemplar no outro lado do Tea o descoidado edificio da "fonte de Troncoso"(que en 1862, o cura de Mondariz, Domingo Blanco Lage descobrera as súas propiedades medicinais). Seguimos o noso percorrido, pasando ao concello de Ponteareas, onde remantamos con pena na fermosa praia das Pías.

 

Mondariz

Saída programada para o domingo 13 de novembro.
Partiremos da igrexa de parroquial de Vilagarcía ás 8.30 da mañá.
Distancia: 12 kms en baixada ata o río Tea.
Percorrido:  lineal, ribeira alta e baixa do río.
Dificultade: fácil.
Prezo: 25 euros, comprenden como sempre, autobús e comida en restaurante.

Chandrexa de Queixa

Esta saída a Chandrexa  foi memorable e inmellorable.

O sábado marchamos bastante puntuais de Vilagarcía e tras dúas horas de viaxe, paramos en Maceda para visitar o castelo, ben conservado e convertido hoxe nun agradable  hotel. Seguimos o traiecto e fixemos outra paradiña no recollido Montederramo para ver o mosterio e o seu claustro. De aquí fomos subindo cara a serra de San Mamede contemplando a bonita paisaxe do val que baixa ata o Sil, no que atópanse tantos mosteiros, pobos, castelos e  preciosas lugares que va quedando atrás baixo a luz do solpor .... e nós seguimos escalando ata chegar ao encoro de Queixa, coa serra detrás iluminada pola lúa. Tras cruzar o estreito paso da ponte chegamos ao noso destino, Casa Gerardo, en Chandrexa de Queixa.
Tivemos un bo recibimento, repartímonos polas habitacións e baixamos a cear, onde a abundancia e o riquísimo menú  sorprendeunos, sobre todo os  tremendos postres: flanes, tarta de manzá, figos e queixo con membrillo caseiro mmmm. Despois da cea, uns estivemos departiendo, outros cantando e bailando, e outros saíron a pasear un pouciño baixo as estrelas, sen preocupacións xa que tiñamos unha hora máis para durmir, cousas do cambio de horario.
O domingo cumprido o almorzo, comezamos a ruta un pouco máis arriba de Chandrexa, a un punto onde deixounos o autobus. Acompañounos en todo momento o bo tempo, un sol radiante que fixo o camiño máis deleitoso.
Partimos hacia As Forcadas, nun subida suave, que permitiunos contemplar as montañas do arredor e os pastizais, para adentrarnos nunha fraga por un camiño enlousado, antigo camiño á aldea  de Forcadas, apartada e adicada ao cuidado do gando, cunha bonita igrexa e cemiterio. Continuamos a nosa ruta pola fraga dos Zopos, escoitando o rio Grande que ía máis abaixo ata chegar a Requeixo unha pequena aldea, que tiña muiño e ponte. Seguimos camiñando por camiños empedrados xa de volta ata As Forcadas, de aí por pista baixamos ata coller o autobus, algúns andiveron un anaquiño máis e tamén pasaron por Bretelo ata Chandrexa, onde nos esperaba un suculento cocido e lacóns.
Desta vez, todo saiu perfecto e todos quedamos agradecidos polo trato en casa Gerardo, polos organizadores da saída e porque pese ao incendios de semanas antes, non encontramos tanta superficie queimada como esperabamos.

Chandrexa de Queixa

Saída de día e medio prevista para o 29 e 30 de outubro.

Marchamos o sábado 29 ás 15.00 desde a igrexa parroquial de Vilagarcía.

Percorrido: circular

Distancia: 10 km.

Dificultade: fácil.

A ruta  realizarémola o domingo, aloxarémonos en réxime de albergue, separados os homes das mulleres, catro persoas por habitación máis ou menos.

Equipamento: é necesario levar saco de durmir.

Aproveitamos para recordar que é tamén importante ir ben equipado nas saídas, imprescindible levar botas de senderismo, alimentos(frutos secos, fruta o etc), auga, gorra e crema solar se pensamos que vai sol e roupa de augas, chuvasqueiro ou capa se chove, roupa de abrigo se vai frío, tamén e importante a roupa de reposto sobre todo neste tipo de rutas de dous días, e bastóns como apoio, sempre axudan.

Ase mesmo, recordar a importancia do contacto visual, é moi importante que nas saída, aínda que cada un vai a seu ritmo,  non perder o contacto visual do campañeiro que van diante ou detrás para crear un "cenpés" solidario no que ningún quede descolgado, iso implica que algúns teñen que esforzarse por ir máis deprisa do apetecido e outros teñen que frenar tamén un pouco o seu ritmo.

O prezo da ruta é de 45 euros por persoa, inclúe aloxamento, cea, alomorzo, comida do domingo e transporte.

A Peneda

A nosa  volta a serra da Peneda  mereceu a pena pese a un que outro pesar.

Non é a primeira vez que camiñamos por estes montes situados frente a serra do Gerês e a Amarela, en territorio portugués, un parque natural impresionante pola súa beleza e variedade.

Tras almorzar en Lamas de Mouro, partimos contentos polo bo día que tiñamos  desde o pobo  de Sao Bento de Cando para ir ascendendo por un camiño con fermosas vistas das montañas ao lonxe metidas aínda noa néboa da mañá, pero esta foise disipando para deixarnos ver os vals coas aldeas espalladas polas abas, os minifundios das labranzas divididas con valodos de pedras en perpetuo equilibro, sen argamasa que as agarre.. todo sorprende aquí parece un decorado feito a drede, o granito do Geres esculpido de tal xeito que recordanos a outros máis agrestes, a vexetación de montaña coas súa gama de cores, os tellados das casas, os camiños e labradíos sempre delimitados...fomos subindo e pasamos pola aldea que lle chama "Dos Galiñas" ata chegar ao nacemento do río Vez, unha poza onde nos refrescamos un pouco porque o sol xa apretaba, así seguimos por plena serra da Peneda ata atopar cos chouzos dos pastores, que utilizaba para refuxiarse mentras coidaban do gando nestas altitudes, unhas construccións impactantes,  metidas na terra ata tal punto que parecían mámoas ou algún monumento funerario...Ali fixemos a foto de grupo para acometer a baixada, que foi máis forte do que todos esperabamos e que a algúns de nós creoulles problemas e resultoulles de  maior dificultade da esperada, sentímolo pero os imprevistos tamén aparece no camiño e nesta ruta a intensidade do sol e a falta de sombra agravaouna máis do previsto.

Desde este punto víamos  as aldeas dispostas e esperandonos alá abaixo, así aparecía  a Granda das Gordelas, pola que pasamos para chegar ao noso destino que foi Rouças, onde chegamos con máis retraso do previsto, de aí desplazámonos a Castro Leboreiro para xantar un estupendo bacalao á broa.

A tarde completámola cunha visita ao santuario da Nosa Senhora da Peneda, rodeado de impresionantes penas pero sen a espetacular fervenza que cae no inverno.

A Peneda

A próxima saída será o mécores 12 de outubro ás 8.00 desde a igrexa parroquial de Vilagarcía.

Unha ruta polo norte de Portugal, pola zona de Castro Leboreiro onde comeremos coma outras veces.

Percorrido: 12 kms.

Dificultade: fácil.

O prezo son 27 euros, comprende autobús e comida (un exquisito bacalao).

Informamos que as prazas xa están todas ocupadas desde o mércores 21.

Agradecemos o éxito da nosa actividade, e a vosa participación, sentímolo polos que non nos poden acompañar.

Toques

Esta primeira ruta do curso 2011-12 a Toques, ao centro de Galicia, serviu novamente coma unha toma de contacto  cos  amigos,  a nosa paisaxe e o pasado que a nosa terra garda entre tantos penedos e montañas.

E así foi, volvemos a reencontrarnos cos amigos de sempre aos que moitos deles atopamos só aquí, facendo o que nos gusta a todos, aínda que cada vez máis anímanse  caras novas que se suman a nosa actividade, benvidos.

A ruta comezou en San Antolín de Toques, metido no monte ao que nos acercou o autobús. O campanario e o cruceiro están diante do recinto formado polo ceminterio, a igrexa e os restos do antigo monasterio benedictino de século XI, situados o lado do río, fomando un lugar encantador. Sorprende a beleza da igrexa, o bo estado no que se atopa e sobre todo as femosas figuras prerrománicas que conservar no interior, o cristo coas figuras laterales e a Virxe do leite, e tamén os frescos descobertos nas paredes. Este igrexa entra dentro do recorrido marcado como os dos "Mosteiros" que levanos tamén o mosteiro de Sobrado dos Monxes.

Subimos por unha estrada que vai por detrás do lugar e pasamos por distintas aldeas, Os Curros e Castro de Lobos, uns 3 ou 4kms ata chegar a Moruxosa, onde nos desviamos para adentranos por un camiño rodeado arbolado, carballos, salgueiros así nos acercamos ao dolmen de Forno de Mouros, moi ben conservado, seguimos adiante pola serra de Cadeón ata chegar as Fervenzas de Brañas, que  nesta época do ano baixa sen forza.
Debemos resaltar desta ruta a variedade da paisaxe monte, ribeira e sobre todo a beleza dos campos tan verdes limitados por liñas de árbores ou muros de pedra cubertos de vexetación.
Trala comida( caldo, ternera, cordero e tarta de queixo) acercámonos a Sobrado dos Monxes, que andaban de festa.
Un bo comezo de curso "escolar".

Toques

Reanudamos nosa actividades do curso 2011-2012 cunha saída a Toques, un pobo cercano a Melide no centro de Galicia, o domingo 18 de setembro ás 8.00 da mañá desde a igrexa parroquial de Vilagarcía.

Percorrido: 11 km.

Dificultade: fácil

A ruta é lineal e variada, comezaremos no centro do pobo  para acercarnos  a igrexa de San Antoniño de Toques, mentras  recorreremos diferentes lugares, pequenas aldeas como a de Mourelos e así ir adentrándonos por sendeiros rodeados de carballos e castiñeiros, camiñar por fragas e ribeiras de ríos como as de Pequeno ou  as de Furelos que son os máis importantes deste concelllo aínda que hai que dicir que atopanse cantidade de regatos e pontes polas que probablemente por algunha cruzaremos. Esperamos visitar a igrexa de San Antoniño que ten restos dun antigo mosterio benedictino do século X de orixe prerrománica, cos que se construiu a igrexa. A continuación seguiremos  a nosa ruta por unha fermosa paisaxe onde visitaremos unha mámoa, creo que se chama Fornodemouros, e pasaremos tamén por algún castro dos que abundan nestas terras.

O prezo da saída de de 23 euros por persoa e coma sempre comprende o pago do transporte e comida.

Xa vós podedes anotar desde o 1 de setembro.

Saída a Fisterra

A saída a Fisterra é a última da temporada 2010-2011.

Partiremos o domingo 5 de xuño ás 7.30 h. da mañá desde a igrexa parroquial.

Percorrido:12 kms

Dificultade: fácil.

Comezaremos a ruta desde a praia do Rostro, para camiñar pola praia de Mar de Fóra, seguiremos por acantilados e acabaremos no faro de Fisterra.

Nestas costas en 1987 naufragou o buque "Casón" que provocou en toda a comarca unha gran inquietude entre a poboación porque desconfiouse que a carga fose radiactiva, un suceso que provocou 23 morte e un éxodo masivo, moita polémica, e aínda permanece na memoria da xente e como nome dalgún bar da zona.

Comeremos un restaurante ao lado da praia Langosteira. Pola tarde descansaremos na praia se hai bo día ata a hora de volta. É importante que levedes bañador, toalla e protector solar.

O prezo desta saída son 25 euros por persoa, inclúe coma sempre, transporte e comida.

Cena-baile 2011

Para poñer o punto final da nosas andainas 2010-2011, a asociación CEN PÉS celebraremos o sábado 11 de xuño ás 22.00 h. na Casa del Mar( no peirao de pasaxes)  unha CENA-BAILE, para disfrute de senderistas e familiares.

Para anotarse será necesario ingresar 25 euros por persoa na conta de Caixa nova, despois da última saída, desde os días 6 ata o xoves 9 de xuño.

Invitamos a todos a participar nesta actividade para pasalo ben dun xeito diferente.

Sendas de Cares e de Bulnes

Creo que non me engano, se afirmo que estas dúas rutas foron da completa  satisfacción de todo o colectivo que participamos nelas. Se algo teñen  malo é a distancia, porque para disfrutalas tivemos que aguantar sete horas de viaxe para ir e seis para a volta, algo totalmente inevitable.

O domingo saímos puntuais, e paramos dúas veces ao largo do recorrido, uns fomos falando e outros durmindo para matalo tempo. A paisaxe animouse na altura do  pobo de Riaño e o seu encoro,  que é verdaderamente grande e aínda ten a súa beleza..Chegamos a Posada de Valdeón un pouco tarde, sobre as 14.30 e algúns puxémonos a comer mentras non nos chegaba a vez para subir no taxis que nos conduciría a Caín. Cando estivemos todos, iniciamos a ruta, cada un ao seu ritmo. Como se esperaba non foi unha ruta difícil, pero o chan, sobre todo na última parte,tiña moitas pedras soltas, o que facía que camiñaramos máis a modo. A ruta non defraudo a ninguén, nin sequera aos que xa a fixeramos noutra saída anterior: As vistas do río Cares dende o principio cautivan polo seu encanto, tan encaixonado entre as paredes das montañas(rectificar aquí e dicir que pasamos por dúas ponte colgantes en lugar dunha), os túneles feitos na pedra viva, deixando ver o río entre balcóns, é unha marabilla...deste xeito fomos camiñando e disfrutando unha paisaxe singular na que as vistas facíanse máis espectaculares segundo se ía ensachando a garganta, vendo cada vez máis baixo o río e os Picos de Europas enormes coma xigantes, de tal xeito que o noso alongado "Cen Pés" parecía un animaliño diminito.

O luns, tralo almorzo iniciamos a subida ao pobo de Bulnes, un recorrido que todos os habitantes tiñan que facer  ata o 2001, ano no que se inaugurou o funicular. Tamén é unha senda preciosa, que parecía más difícil do que resultou ao ir pola fresca da mañá. O pobo e pequeno, pero bonito. Todos nos acercamos ao mirador para contemplar o Naranjo, do que só se vía a parte superior do macizo para despois descansar e tomar algo no bar para volver pola mesma senda. A baixada fíxose máis pesada pola calor, polo que algúns dedicamos uns minutos a remollarnos no río, o que convertiu a experiencia nunha auténtica delicia.

Algúns de nós en lugar de facer a subida andando, utilizaron o funicular e outros quedaron camiñando pola riberia baixa do Cares, para despois ir andando incluso ata Las Arenas desde Poncebos.

Así pois foi un fin de semana productivo e cunhas panorámicas impresionantes, independientemente da ruta escollida.

 Pola demais creo que todos quedamos contentos coa comida e o aloxamento. Unha felicitación desde aquí aos organizadores.

Senda do Cares e subida a Bulnes

O próximo fin de semana, os días domingo 22 e 23, marchamos a Asturias para facer as ruta do río Cares e a subida ao pobo de Bulnes.

Partimos o domingo 22 ás 7.00 da mañá desde a igrexa parroquial, e chegaremos ao seguinte á noite.

O primeiro día temos que levar nós o xantar, bocata ou algo lixeiro pois non teremos moito tempo para parar. Pensamos chegar Posada de Valdeón (prov. León) xa nos Picos Europa sobre ás 14.00 ou 14.30 para achegarnos ao pequeno pobo de Caín en taxis porque o autobús é demasiado grande e non pasa ata alí. Iniciaremos a ruta do Cares pola tarde desde Caín ata Poncebos, onde nos recollerá o bus para irmos a Arenas de Cabrales, onde nos aloxaremos no hostal Castañeu, que será no lugar no que cenaremos, almorzaremos e xantaremos ao día seguinte.Neste hostal quedarán 20 persoas, as demais nos repartiremos polos hostais restantes da zona.

O luns faremos tras o almorzo a subida a Bulnes, os que non desexen facer esta ruta poden quedar en Arenas de Cabrales ou subir en funicular pola súa conta ao pobo de Bulnes.

Tras a comida voltaremos a Vilagarcía.

A Senda do Cares:

Dificultade: fácil.

Percorrido:sobre 10km.

Duración: 3 ou 4 horas.

Desnivel: 150 m.

Saíndo do pobo de Caín, partiremos pola ribeira dereita do río Cares que une os pobos de Caín(León) e Poncebos(Asturias) cruzando os Picos de Europa, para pasr despois dun primeiro tramo á marxe esquerda, por unha senda que abriu a empresa Electra de Viesgo en 1916 para mellorar o seu servizo de condución de auga. Neste inicio pasaremos pola pequena central eléctrica e internarémonos por unha senda horadada na roca caliza da montaña, así cruzaremos unha ponte colgante e marcharemos polo outro lado do río, desde alí o camiño faise un pouco máis amplio e vai baixando o río cun gran desnivel, nós continuaremos paralelamente á canle da auga, a paisaxe vai cambiando, cunha visión impresionante do desfiladero, dos montes que superan os 2000 m.de altura, o o Murallón de Amuesa e o monte Acebuco.

Aínda que o camiño é seguro, recomendamos precaución e mirar tamén para o chan. Non olvidedes levar auga porque só hai unha fonte en todo o recorrido ata chegar a Poncebos.

A senda de Bulnes:

Dificultade: media.

Percorrido: 6 Kms

Duración: 3 ou 4 horas.

Desnivel: 200 m.

A subida ao pobo de Bulnes tamén é desde Poncebos, trátase de ir por un camiño estreito e labrado na roca polo que se vai ascendendo entre dúas gargantas. O importante é subir lentamente e disfrutando da paisaxe que é impresionante, ir sen présas.

O pobo de Bulnes está dividido en dous barrios, Arriba e de Abaixo, ao chegar atoparemos un regato e unha ponte, pero será mellor ir de frente e hacia o final do mesmo onde atoparemos unha espectacular panorámica do Naranjo ou Pico Urriellu, que ten 2518 m. de altitude.

O prezo desta saída é de 60 euros para os habituais que foron a máis de 5 rutas e 70 euros por persoa para os que non está nesa situación, inclúe transporte de ida e volta, durmir en hostal, cena, almorzo e xantar do día 23 , o día 22 temos que levar bocata.

Recomendamos botas e bastóns, tamén roupa de auga se pensamos que pode chover, e se vai sol, sombreiros, para realizar estas rutas é necesario ir provistos de auga.

Peneda Gerês

A saída a serra da Peneda cumpriu todas as expectativas, bo tempo para camiñar e unha ruta sen grandes complicacións e unha paisaxe preciosa, por non contar co bacalo que estivo riquísimo.

Paramos para almorzar en Arcos de Valdevez, un pobo pequeno pero moi cuidado, cun fermoso parque estilo inglés na ribeira do río, a todos quedounos ganas de velo melllor.

Iniciamos a andaina en Mezio para facer un tramo dun recorrido maior, xa que existe unha ruta sinalada como gran recorrido, coas marcas branca e vermella, que é circular e vai percorrendo a serra. Esta vez fixemos unha parte de Mezio ás Cunhas.

Ao primeiro fomos baixando a unha fraga de especies de árbores variadas, con abetos pero tamén carballos, regada por regatos para ir pouco a pouco ascendendo a zonas máis abertas que deixaban ver as montañas graníticas que da razón ao nome da Peneda, unhas vistas altas dende onde contemplar os vals verdes coas bancadas prantadas coas viñas e as aldeas espalladas por toda a orografía, unha paisaxe fermosa sen dúbida ningunha. Así entre casas e vellas aldeas, pasando polas ribeiras dos ríos, cruzando antigas pontes de pedra, e indo por corredeiras entre muros alfombrados de musgos e rodeados de carballos chegamos a pobo de Soajo, coa súa praza, igrexa e rúas esteitiñas. Tivemos que cruzar o pobo para chegar a un outeiro onde están os "espigueiros", sobre uns trinta hórreos de pedra enriba dunha rocha xigante dende a que se aprecia unha impresionante panorámica dos arredores. De aí algúns de nós quedaban no autobús e a maioría continuabamos a ruta por unha subida que prometía ser máis dura do que se levou (con calma sempre súbese ben). Rematamos na aldea de Cunhas, de aí acercamos a visitar o castelo de Lindoso que estaba pechado pero que ten un femoso conxunto de "espigueiros" .

Tras desgustar o bacalao á portuguesa, iniciamos a volta e paramos en Ponte da Barca para pasea un rato e disfrutar dunha festa do folklore.

Parque natural Peneda Gêres

A próxima ruta será o domingo 8 de maio. A saída desde a igrexa parroquial de Vilagarcía ás 8.00 da mañá.
Percorrido: 10 Km.
Dificultade: media.
Comezaremos a ruta Mezio, pasaremos por Soajo e Lindoso, é unha senda variada, de montaña pero con pobos e outras curiosidades por visitar como os "espigueiros" , en galego, hórreos, e en Lindoso o seu castelo do século XIII de construción defensiva.
Pararemos para coñecer algúns lugares interesantes da zona como ven sendo habitual, por exemplo en Soajo ou en Arcos de Valdevez.
A comida como non podía ser doutro xeito indo a Portugal consistirá en bacalao no resturante "Lindo Verde".
O prezo da ruta é de 25 euros.
Recordamos que o Parque natural de Peneda Gêres, está no noroeste de Portugal e foi nomeado así en 1971, ten forma de ferradura e consta de 702.9 km cuadrados distribuidos por varios concellos e comprende tres grandes serras: A Peneda, a Amarela e Géres, todas estas montañas surxiron fai 380 ou 280 millóns de anos e son de masa granítica pero con vetas doutros minerais como o estaño, o tungsteno, molibdeno e o ouro de aí que existan minas para a súa explotación.
O Parque está regado por unha rede hidrográfica formada por encoros, fervenzas, regatos e ríos como o Cávado, o Lima, o Homem, Rabagao, o Castro Leboreiro e o Nado. Por todo esto a súa vexetación é exuberante e variada nos vals, nos que pódese percibir as pegadas da súa orixe glacial nalgúns deles. E importante a abundancia de carballos, acivros, laurel portugués, texos etc. A fauna tamén ten importancia nesta zona, aínda que aquí desapareceu fai tempo o oso, sí vemos a cabra montesa, as nutria, ardillas, serpes, águias, pobo ibérico etc

Un lugar marabilloso, digno de visitar e recorrer.

Lago de Sanabria

Lago de Sanabria

Esta saída é de dous días, saímos o sábado 9 de abril ás 15.00 h.desde a igrexa parroquial e volvemos o domingo 10 pola tarde.

A estancia será nun albergue xuvenil, non fai falla levar saco de durmir coma noutros tipos de albergues. Nel faremos a cea, o almorzo e o xantar.

A ruta está por determinar, decidirémola estando alí porque hai varias posibilidades, pero será como as que facemos habitualmente en extensión e dificultade.

O coste desta saída é de 40 euros por persoa, porque comprenden o transporte, a durmida, e a cea-almorzo-xantar.

O Parque do Lago de Sanabria ocupa unha extensión 22.365 hactáreas, nel encóntrase o lago de orixe glacial máis grande da península xunto con outras lagoas dispersas polas montañas e os cañóns feitos pola erosión glacial da era cuaternaria ademáis dunha frondosa e variada vexetación, de ferbenzas e regatos que recorren esta zona.

O río Tea constitúe o principal sistema hídrico que da entrada e saída ao lago, na súa conca existen seis encoros.

Os concellos que comprenden o Parque son Galende, Cobreros,Trefacio e Porto.

Ten un ecosistema propio límite entre a zona húmida e temprada o que lle fai ter unha grande riqueza na súa fauna e flora, composta por lobos, corzos, águias reais, gato montés, nutrias, truchas etc ..e bosques poblados de castaños, chopos, acivros, texos etc..

Un lugar ideal para perderse nun par de días, invitámosvos a que vos anotedes.

Pazos de Borbén

Unha saída que cumpriu con todas as expectativas.

A ruta partiu da aldea de Xunqueiras, que travesamos conteplando algunhas das fermosas casas antigas, dos coidados prados, das ribeiras dos camiños bordeadas de herbas e floriñas silvestres propias da primavera e do bo tempo que disfrutamos ese día.

Así é como fomos adentrándonos no monte camiñando por sendas ramatadas por eses balados de pedra pequena cuberta de musgo e verdello, adentrándonos por camiños de pedras marcadas polas huellas dos carros e as follas caídas das carballeiras, sempre tan impresionantes.. cada vez máis fomos acercándonos as zonas máis húmidas e camiños máis enlamados ata chegar ao río Pozo Negro.A fraga no deixa de sorprender pola súa beleza, por permanecer intacta, suspendida no tempo... así rodeados por esta paisaxe atopamos un muíño cos seus apeiros de uso aínda conservados dentro e máis alá unha magnifica pontella, que permitiunos cruzar o río e ascender pola ladera onde a paisaxe cambiaba e aparecían os piñeiros, os eucliptos e zonas máis depexadas...no último tramo, subimos cada vez máis pero sen grandes problemas ata acadar o mirador do monte do Santo Aparecido que ten unhas vistas inmellorables da comarca, dos montes e do val. Lugar que foi o noso punto de reencontro e final da ruta e serviunos para recrearnos e facer a foto de grupo.

Logo veu a comida ao aire libre nunha taberna da aldea, na que dimos conta dun estupendo cocido.

Xa á volta fixemos unha parada no pazo de Soutomaior, e seu femoso xardín.

Unha ruta sencilla e tranquila que nos demostra que dispomos de femosos lugares non tan lonxe da casa, simplemente hai que saír a descobrelos.

Pazos de Borbén

Esta saída e para o domingo 20 de marzo ás 8,30 desde a igrexa parroquial de Vilagarcía.

Percorrido: 12km.

Dificultade: media.

O concello de Pazos de Borbén está formado por oito parroquias (Nespereira, Cepeda, Amoedo, Borbén, Ermida, Pazos, Moscoso e Xunqueiras), cada unha dispón dunha beleza especial. O concello está rodeado polo municipio de Redondela , Soutomaior, Mondariz, Ponteareas, Mos e Fornelos de Montes. Ten unha gran riqueza arqueolóxica xa que en diferentes aldeas hai gravados rupestres, así as parroquias de Amoedo ou Moscoso posúen algúns sinalados e de fácil acceso e no monte Santo Aparecido está o coñecido como "Pedra das Teixiñas".

É unha comarca tranquila que intégrase na mancomunidade de Vigo, dista a 23 km desta cidade e 25 km de Pontevedra. Consta cunha paisaxe variada, rodeada por montes, o Outeiro do Mar, A Pedra Quitiña, O Pedroso, o Buxel e o Monte Galleiro o máis alto, de 670 m de altitude, que posúe unhas magníficas vista da ría de Vigo, e das concas dos ríos que descorre polas distintas parroquias así están os ríos Barragán e Pequeno no norte, e os ríos Borbén e Louro ao sur, que desebocan no Miño e no oeste o Alvedosa que faino na ría á altura de Redondela.

A paisaxe tamén está salpicada de fermosas fragas con frondosa vexetación na ribeira dos ríos, nos que quedan moitos muiños, noutras zonas hai moito piñeiral, adicado a explotación madeira e moitos núcleos de poboación con cruceiros , lavadeiros e boas casas de pedra, fruto da emigración masiva a Brasil como sucede na parroquia de Moscoso.

A capital do concello está en Pazos, onde concéntranse os servizos e atopamos tamén o xacemento arqueolóxico coñecido "Monte de Cristo", un poboado fortificado pendente de prospección. En Borbén celébrase no último domingo de agosto unha romaria no parque miradoiro do monte Santo Aparecido, con sardiñada e gaiteiros.

É unha comarca apetecible, antes adicada a gandería e agricultura que ben merece un bo paseo.

O prezo da ruta é de 22 euros.

O Pindo-Ézaro

Esta resultou ser unha ruta preciosa e sen moita dificultade.

Ao principio prometía ser difícil porque ao chegar o punto de partida, O Fieiro, aparecía as montañas, un cúmulo de pedras desnudas impresionantes, por onde debíamos subir para concluir na parte máis alta, "A Moa", o que supuxo un ascenso de 300 metros, dende a aba ata o pico que dista a 627 de altitude.
Pero o camiño, labrado na terra entre rochas levouse con calma o que deu tempo a contemplar a espetacular paisaxe, cada vez máis pura e agreste segundo ascendiamos, estabamos reodeado de esculturas vivas formadas polo tempo e a climatoloxía: as rochas o musgo, os piñeiros e os surcos que deixa a chuvia e a auga no chan. As vistas eran cada vez máis marabillosas, víase ao lonxe os prados, o río Ézaro e o encoro de Santa Lucía, moito máis arriba tamén a preciosa praia de Carnota e ao chegar o cume ...dunha ollada contemplabase o mar aberto, as costas con todos os pobos ata distinguir ao fondo, moi adentrado na calima, o faro de Fisterra.

A baixada foi como rebañar un prato exquisito porque desta vez todo o víamos de frente sen ter que rebirarnos para ver a beleza do terreo. Ao chegar ao punto de partida collemos unha pista pola que pasamos por riba da presa do encoro e así miramos de cerca o curso do río seco, esperando que deixen escapar a auga con naturalidade, unha vista certamente angustiosa..para concluir a ruta chegamos ao mirador sito nun lado da fervenza, dende onde apreciabamos o pobo e a praia de Pindo e as aldeas do redor.

Unha ruta magnífica acompañada dun tempo estupendo.

O Pindo-Ézaro

A ruta es ao monte do Pindo. Partiremos desde a parroquial ás 8.00.

Percorrido: 12km.

Dificultade: moderada, media.

Iniciaremos a marcha desde a aldea de O Fieiro, cerca do encoro do Ézaro para chegar o pico de A Moa. Ao principio a idea era descender ata o poboo de O Pindo, pero como a baixada é moi pronunciada, desbotámola para volver o punto de partida, a aldea de O Fieiro e desde alí coller un camiño asfaltado co moi boas vistas e así baixar a Ézaro.

O Pindo foi considerado como o Olimpo Celta, a súa historia está chea de lendas de tesouros, ritos de fecundidade e sacrificios, é testemuña de cultos paganos como o demostra a existencia dunha inscrición de excomunión. Durante e tras a guerra civil serviu de refuxio a moitos republicanos.

No século X, por orde do bispo Sisnando, construirse o castelo de San Xurxo na aba do monte para protexer estas terras dos ataques dos piratas do medievo, diversas familias nobres foron donos del ata que foi destruido no ano 1467 coas revoltas dos Irmandiños.

O prezo desta saída son de 25 euros

Ribeira Sacra: San Miguel de Rosende

Un bo madrugón, pero desta vez non quedou sen premio: Tivemos un día espléndido.

Saímos cedo e como sempre que a viaxe é longa, o tempo deu para todo, uns para ir durmindo e para outros, convensando ou/e ir vendo o fermoso amencer.

A ruta sinalada como PRG 86, chamada realmente como "sendeiro dos viñedos da Ribeira sacra", foi variada e agradecida con poucas subidas e unha gran baixada no treito final que nos leva o encoro. Partimos da aldea de Rosende, para ir adentrándonos por camiños que levan as terrazas onde se recolle a uva mencía coa que se fai o viño con denominación de orixe Amandi ou Ribeira Sacra, un viño tinto sabroso, sólido coma estas terras no que nace. Unas terras fermosas que non deixan de ser duras, e de clima extremo, un microclima singular.. a nós tocounos un día ben agradable pero aínda así deixouse ver a xeada nos sendeiros, cultivos e montes.

A paisaxe impresiona. Ver a orográfica da zona domada pola man do home en tantas terrazas e tramos que fan das costas, pendentes levadeiras. Nótase por todas parte que esta terra foi conquistada e traballada desde séculos, unhas veces con respeto, mansamente, e outras non tanto; de todos los xeitos a natureza vai recuperándose e adaptándose sabiamente e así subsisten carballeiras con plantación de piñeiros, e os regatos co encoro do Sil...un encoro que sorprende tras un recodo do camiño, o encoro que embelesa...pero como sería antes o río? seguramente aínda máis fermoso...

Esta vez todo foi agradable, as aldeas, os tramos de monte, o final da ruta ao lado do encoro e a comida nun bonito restaurante en Doade, chamado "A Cantina", un lugar cunha decoración coidada e agradable que tiña o exquisito gusto de dispór dun piano, que permitiu a Alfonso Galván deleitarnos cun pequeno concerto aos postres...

A guinda desta marabillosa ruta foi a parada nas pozas termais de Outariz en Ourense nas que moitos do grupo relaxámonos, mentras os outros paseaban pola ribeira do río.

Ribeira Sacra: San Miguel de Rosende

Esta ruta é a que cancelamos en novembro polo mal tempo.

A saída a Ribeira Sacra será o domingo 6 de febreiro, partiremos ás 7,00 desde a parroquial de Vilagarcía. Recordamos a información xa facilitada anteriormente.
Distancia: 12 kms
Dificultade: Media-baixa
Percorrido: Lineal, de San Miguel de Rosende ata Os Chancís.
Iníciase no torreiro do campo da festa de Rosende e bordea o muro do Pazo Casa Grande de turismo rural.
Pasaremos por Albarán, onde seguiremos un camiño de servizo entre os viñedos de uva mencía, que conduce cara ao val do río Cabe. Unha pequena derivación conduce ata Areas con construcións moi simples onde algunha hipótese apunta a primitivos moradores anacoretas que buscaron neste recuncho o sosego en contacto coa natureza.
En Portizó e Hortás poderemos contemplar boas mostras de arquitectura tradicional. De novo outra pequena derivación conduce ata a casa de turismo rural "Reitoral de Anllo". Bosques e viñedos ofrecen fermosas panorámicas sobre os vales do Cabe e o Sil. Pasando a ponte do regato de Camilo, encontramos a estrada que baixa ao embarcadoiro dos catamaráns. Un fermoso recuncho onde pasar un rato gozando dunha gran paisaxe.
De volta é probable que nos detendramos en Ourense para acercarnos ata as pozas de auga termal de Outariz, que son gratuitas. É necesario ir equipados para a ocasión con bañador, chaclas e toalla por se queremos darnos un chapuzón.

O prezo desta saída é de 25 euros.

Cuntis-Valga

Unha ruta cerca para o reencontro tralas festas. Da a sensación de que a saída anterior fixémola fai moito tempo, exactamente o ano pasado e esta ven sendo a primeira do 2011.
Todas as opinións son de que foi unha ruta agradable, bonita, na que disfrutaron polo inesperado e variado da paisaxe e da fervenza, tan fermosa que ninguén desexaba marchar e continuar o camiño.

Unha ruta larga, pasouse por ribeiras dos ríos, por monte fondoso, miños como os de Magáns, carballeiras como a de Fontáns, por aldeas e pistas rodeadas das primeiras mimosas que impactan co seu colorido e aroma..Foi unha ruta fácil sen grandes complicación nin pendientes; o tramo máis perigoso tal vez fose o da estrada que por confusión e non seguir as indicación de Lelo, tomamos esta variante.

Unha saída recomendable para os que non viñeron a esta, e incluso para repetir con mellor tempo, aínda que non estivo tan malo, só choveu ao final e a modiño, polo que non houbo grandes molladuras.

Cuntis-Valga

A primeira saída do 2011 será o domingo 16 de xaneiro ás 9.00 desde a igrexa parroquial. A ruta parte de Cuntis para chegar a Valga.
Percorrido: 14km.
Dificultade: fácil.
O prezo son 22 euros, que poden ingresarse canto antes.