Ruta A Cañiza PR-G 165, "As fragas e levadas do Calvo e Deva"

Comezamos a nosa ruta do "Val de Parada de Achas" con entusiasmo nunha mañá agradable para a andaina.

O bus deixounos cerquiña do lugar coñecido como "Peña de Francia", xa se vía ao arredor os montes ben poboados de árbores autóctonas, certamente pintaba  unha ruta prometedora.

Fomos baixando rápidamente cara ao río en forte descenso polo "camiño de San Maritño" rodeados dunha arboreda variada piñeiros e bidueiros; segundo nos acercabamos ao río Oulo la vexetación facíase máis densa, vése as primeiras sinais que deixou por estes lugares a forza da auga das chuvias pasadas, así foi que non puidemos cruzar polos pasos sobre o río porque estaban asolagados e fomos un pouco máis adiante buscando a maneira para cruzalo. A  auga  está presente en correntías e regatos que discurren polas laderas do monte e  cruzan camiños  nutrindo ao Oulo, unha constante que ser repetirá tamén na conca do Deva e o Caldo.

 Vemos aparecer as primeiras sobreiras, que cada vez fanse máis abundantes ata estar rodeados exclusivamente destas árbores cheas de musgo, nun bosque encantado, fabuloso, un "sobreiral" enorme con magníficos exemplares. Nunca tal viramos!!!..

Pero tivemos que seguir camiñando e pouco a pouco fomos deixando as sobreiras e volvemos ao río co seu frondoso bosque  de ribeira, o Deva , que nun tramo  estreitase  nunha pequena garganta que fai que a súa agua se faga escuma e ruxa entre as penas. Unha preciosidade. Con ganas de quedar un pouquiño máis seguimos andando entre impresionentes fentos, líquens, narcisos silvestres e salgueiros, ameneiros e carballos que acompañan ao Deva que baixa rápido entre remansos e pequenas ferbenzas, facendo de cada acodo do río en espazo único. Antes xa deixaramos ponte Taín e  o muíño de Sampaio.

Sempre camiñando cerca do Deva fomos por camiños e corredoiras, atravesamos a aldea de Feirón coa súa Igrexa e collemos o Camiños dos Difuntos cara o río Calvo, que como o Deva se retuerce entre rochas e vexetación,le vellos muíños que aparecen a un lado e outro da ribeira, ruinosos e cubertos de musgo, frente a un deles tivemos que cruzar o río de formas imprevista por riba dun tronco e en fila india.
E chegamos a Fraga do Calvo, un espazo impresionante con magníficos castiñeiros centenarios, cada un mái s  fermoso e espectular, un lugar que te atrapa, do que non queres machar, pero tivemos que seguir a           ruta  e tocou subir o que antes baixamos, así collemos polo Camiño da Raíña hacia o monte da Pereira onde pasta o gando e contémplase a paisaxe toda, aldeas ao lonxe, fragas embaixo e o camiño que nos leva a Peña de Francia, coa igrexa e o castaño centenario, onde rematamos esta ruta, da que quedounos gañas de volver noutra estación do ano para seguir disfrutándoa aínda máis.

   

Ruta a A Cañiza

O domingo 28 de febreiro ás 8.00 da mañá desde a igrexa parroquial de Vilagarcía partiremos hacia A Cañiza para realizar unha ruta de media montaña, coñecida como o "sendeiro das Fragas e Levadas do Caldo e Deva" ou PR-G 165.

Distancia: 14 kms
Dificultade: media
Prezo:25 euros persoa(Bus+comida)
.Sendeiro das Fragas e Levadas do Caldo e Deva"

Ares-Mugardos

Comezamos esta ruta pola costa ártabra nu día que ameazaba chuvia, e de feito caeunos unha pouca subindo o Montefaro, e pouco máis.

Fomos ao concello de Ares para sair desde a praia de Chanteiro como os ingleses no 1719 que desembarcaron nesta preciosa ensenada e colleron rumbo a Mugardos para salvar as baterias militares da ría. Nós tamén achegamos a esta praia tan recollida entre montes saintes ao mar aberto que por un lado rematan en punta Coitelada( á esquerda) e a outra en punta Segaño(dereita), ambas acollen restos de antigas baterías militares desde o século  XVII, cando os piratas campaban por este mar e arrasaban a ría de Ferrol...

Na nosa andaina seguimos cerquiña do mar, contemplando as ondas co seu poderio e beleza ata coller unha pista que sube  a Montefaro, así acercámonos ao mosteiro de Santa Catalina que data do seculo XII pero que sufriu moitas modificacións, coa desamortización de Mendizabal en 1837 os franciscanos abandoárono e máis tarde pasou as mans do exército. Este edificio que estaba pechado é un lugar singular, xa nos tempos dos ártabos, dícese que aínda hai restos da súa adoración o sol neste lugar.

Seguimos o noso camiño ascedendo ata o  coñecido como "Coto do Cabalo", que é en realidade un monte case sen árbores, con arbustos e toxos desde onde distinguimos un pouco máis abaixo a silueta da batería militar coñecida como A Bailadora do s. XIX, impresiona estas construcións tan imponentes, con garitas cada pouco, porque esta monte está furado por túneles e pazadizos que tamén chegan a outra batería militar a de punta Segaño que está máis preto do mar e pola que tamén pasamos. Desde A Bailadora contémplase toda a ría de Ferrol cunha vista panorámica espetacular, desde a boca, o castelo de San Felipe o da Palma e Ferrol ao lonxe....

Desde este mirador fomos ata Segaño e collemos a estrada que nos leva diante o monumental castelo da Palma, que serviu de cárcere ao golpista Antonio Tejero Molina, hoxe está pechado e abandonado a súa sorte(queríano recovertir en hotel) a continuación está a baliza ou faro de castelo ben conservado e doutro lado da ría distínguese moi cerca o castelo de San Felipe que xunto con este e desaparecida fortaleza de San Martín formaban o "Triángulo de Fogo" que para deter os navíos inimigos tendian unha cadea entre estes últimos castelos.

E así camiñando cara a Mugardos coa ensenada de Nande a esquerda imos pensando en como, de que maneira foi a historia deixando tantas pegadas nestas terras de Galicia, desde antes dos ártabos, nos castros, vikingos, piratas, ingleses e franceses... en fin sempre entorno a defensa ou a ataque, sempre entorno a guerra. Así pensando xa estabamos nas primeiras casas de Mugardos e tomando o paseo marítimo, chegarmos ao porto cunha gran lección de historia nos pes.

 

E despois do xantar celebramos á nosa forma o Antroido: non quedou ninguén sen disfraz.

 Un final divertido para unha saída inmellorable.