Ruta Porto do Son-Castro Baroña

Esta foi a última ruta do ano. Estaba proxectada unha saída polos picos da serra do Barbanza pero a climatoloxía non o facía recomendable polo ventos e a mala visibilidade, así pois os directivos optaron por realizar un percorrido circular sobre 9 kms entorno a Porto do Son: Ruta do Castro Baroña.

Despois do almorzo en Porto do Son, o bus acercounos a praia de Arnela, uns kms antes do inicio, e fixemos un pouco da ruta da praia da Arnela, así cruzamos dúas veces a estrada AC-550 para achegarnos a ver o mar de cerca en Punta Inxida e logo engarchar coa ruta do Castro de Baroña, que pasa pola aldea de Baroña, e por diante da bonita igrexa do século XII adicada a San Pedro, logo subimos por camiños de monte e volvemos cerquiña do mar na praia do Dique onde o río Maior verte as súas augas.

 Aquí a vista do mar é preciosa, o paseo o ladiño da praia de Baroña vendo o castro ao lonxe foi  un paseo para o recordo e a meditación, para vaciar o estrés e só disfrutar coa simplicidade da contemplación do mar, da natureza en estado puro que sempre ten un poder balsámico.

Reunímonos no castro e alí celebramos un ano máis as festas, brindanos e comendo algún que outro doce e aniñando o noso Belén, moi preto  do mar.
Toca facer balance xa que  levamos un  ano máis nos nosos pés. Para   nós que somos realmente máis de cen pés foi un ano estupendo, sen incidencias, sen moitas molladuras con rutas preciosas e cada vez con máis amigos..non se pode pedir máis!!! unha marabilla y que siga...

Ruta Porto do Son-Castro Baroña

O domingo 16 de decembro marchamos ás 9.00 da maña ata Porto do Son para facer unha ruta que rematará no Castro de Baroña, intentamos así evitar  as alturas da serra do Barbanza onde inicialmente estaba proxectada pero a climatóloxica impídeo.
Distancia: 9kms
Dificultade: fácil
Prezo: 25 euros (comida+bus)
Celebraremos como ven sendo habitual o Nadal con espumoso e dulces entre amigos!!!

Ruta socalos de Sistelo(Portugal)

A ruta a Sistelo, ao Miradoiro da Estrica e os socalcos de Sistelo.

Partimos de Sistelo, un lugar  coñecido por nós porque uns xa fixeramos unha ruta tanta preciosa coma esta; de feito de aquí saen moitas máis.

Desta vez saímos do centro do pobo,  por detrás do bar " A Tasquinha",por  un camiño empedrado cuberto de parras e rodeado de leiras e que leva ao río Vez que tivemos que cruzar por unha ponte medieval e ir subindo  polo monte para ver de frente a Sistelo rodeasdo de socalcos con seu Castelo , a súas casas, mirando o río. 

Xa desde o primeiro momento foi acolledor ese camiño cuberto con todos os cores amarelos das parras en contraste co verde intenso dos montes e prados acompañados pola música do río , foi o inicio prometedor hacia esta viaxe á fermosura, a disfrutarmos dos sentidos.

Fomos subindo por camiños empedrados  bordeados de muros que limitan as propiedades dos prados e terras,  baixo a sombra dos carballos ata chegar ao pobo da Estrica desde onde vese xa toda a contorna( esta subida foi o maior desnivel da ruta). Aínda así ascendimos máis ata chegar ao mirador, desde onde se aprecian unas vistas espectaculares dos arredores, destas montañas coas súas aldeas e os socalcos que foron transformando as abas dos montes que baixan ata o río en terreos escalonados. Unha auténtica marabilla poder contemplar esta paisaxe, tan traballada polos homes destes lugares de forma respetuosa coa natureza, onde os prados coas vacas pacendo mistúranse co arbolado, coas vides, os campos traballados e os montóns das forraxe, algún chouzo, as pontes, muíños e aldeas... nada sobra, nada aquí é estridente, senón que todo é armonioso.
Pasamos pola aldea novamente da Estrica para seguir por esta zona alta vendo os socalos de frente e o Vez embaixo, fomos indo cara a aldea de Padrao onde cruzamos o río pola ponte da Estribadinhas, agrupándonos e tomando un descanso para logo entrarmos nesta  bonita aldea cos seus hórreos e as casas, fonte. Desde aquí xa viamos a Sistelo ao lonxe,  e  ao outro lado deste fondo val o tramo de camiño andado. Alargando o camiño, deunos tempo a seguir disfrutando dos socalos, do río, dalguna fervenza ata chegar novamente a Sistelo, este pobo e a súa parroquia é coñecido merecidamente como o Tibet portugués.

Ruta a Sistelo(Portugal)

Informamos que o domingo 18 de novembro ás 7.30 da mañá desde a praza de España, diante da igrexa parroquial de Vilagarcía marcharemos hacia Portugal para senderear unha ruta por Sistelo, exactamente en Arcos de Valdevez, unha variante do PR-14 "Socalcos de Sistelo".

Distancia: 12kms

Dificultade: moderada

Prezo: 25euros(bus+comida)

Aínda quedan prazas, os interesados poden chamar aos telf indicados no noso perfil.

Sistelo. Miradouro da Estrica-Socalcos de Sistelo

Os Bosque Máxicos-PR-G213(Castro Cadelas)

Nun día que prometía chuvia nas rías baixas e neve no interior de Galicia marchamos a Castro Cadelas.

Xa de camiño percibimos que non se erraron os do tempo, desde a autroestrada viase todo branco, dubidando o principio se era xíada o neve, segundo nos íamos acercando a Castro Cadelas, non houbo dubida; atopamos un pobo nevado e tras o almorzo, así comezamos a ruta.

Esta ruta circular está composta por dous bucles, un de case 6km e outro de case 15, que se poden facer independientemente e está ben sinalizados. Nos fixemos o máis longo pero acortámolo un pouco polo tempo.

Baixamos pola rúa dos Pilos con neve caendo aos poucos, nesta baixada atopamos o bosque que rodeas da Castro Cadelas con magníficos carballos e castiñeiros, que segundo discurre o camiño serán máis grandes, máis vellos..

Fomos baixando ata o río, non subimos a capela de san Amaro que ía un pouco desviada, neste discurrir atopamos casas abandoadas, o que é frecuente nesta parte de Galicia interior onde hai igualmemte aldeas enteiras. Seguimos a viaxe nun sube e baixa cruzamos regatos e o río Edo, de subida cruzamos a estrada e atopamos a zona de viñedos, o sinal indicativo á adega de Ponte a Boga, contemplando unha paisaxe distinta de socalos con viñedos nestas montañas tan traballadas e  tamén o mosteiro de San Paio de Abeleda que vése como un faro ao lonxe. Pasamos ao lado desta xoia do románico que para uns data do 934 e para  outros de século XII, pero que para todos é unha pena contemplar o estado de abandono e deterioro no que se encontra.

Agrupámonos na aldea que está moi cerca, A Touza, rodeada de prados, onde pace o gando( vacas e ovellas9, que fai aínda máis visible a silueta do mosteiro...

A partir de aquí ata Castro Caldelas o sendeiro cada vez é máis impresionante con exemplares de castiñeiros centenarios, de formas incribles que o tempo foilles deixando...unha auténtica maravilla, onde mires atopas un castiñeiro aínda máis retorcido.Todo esto faite olvidar a pendiente da subida, así é  o souto de Poboeiros, unha enorme alfombra de sembrada  de follas, cores, castañas, cogumelos e árbores magníficas,  un bosque máxico.
Despois do xanta visitamos o castelo e fixemos o camiño de volta.

Ruta a Castro Caldelas

O domingo 28 de outubro ás 7.30 da mañá partiremos desde a praza de España para realizar unha ruta por Castro Caldelas.
Percorrido:14.3kms
Dificultade: media-fácil
Prezo: 27euros por persoa(bus+comida)

Sendeiro de Pelamios(Xunqueira de Ambía)

O domingo 7 de outubro empezamos a actividade de senderismo de Cen Pés por unha ruta interior e circular entorno do pobo de Xunqueira de Ambia a 7 kms de Allariz.

Para tal fin madrugamos e partimos as 7.30 da mañá desde a igrexa parroquial de Vilagarcía como ven sendo habitual despois de tantos anos. O recorrido proxectado foi de 14.5 km sen dificultades só as propias dun terreo de monte e ribeira.

Esta ruta comeza en Xunqueira de Ambía, desde a praza onde esta o santuario fomos cara o río Arnoia, por camiños con densa vexetación e arbolado, con árbores que aínda tiñan o musgo do inverno coma as pedras que bordean estes camiños.

Percorremos as dúas beiras do Arnoia, un lugar mágico coas aguas do río en total quietude que parecía un espejo no que se reflexaban as ramas das árbores facendo un mundo duplicado. Con esa sensación e en silencio fomos ata San Xillas, que ten  unha bonita capela. Desde aquí, onde nos agrupamos, continuamos  por sendeiros e congostas metidas nestes montes cheos de carballos e castaños ata A Pousa que ten  a capela da Virxe do Camiño con clara  referencia a Vía da Prata que pasa por estas terras.

Regresamos novamente cara ao río Arnoia para cruzalo pola  bonita pontella do Ecoespazo de Rexo, onde contemplamos a obra pictórica e  escultórica de Agustín Ibarrola integrada na natureza. De aquí xa dimos a volta cara a Xunqueira de Ambía. 

Despois de comer visitamos a Colexiata de Santa María, unha verdeira xoia e privilexio.

Ruta Castro Leboreiro/Sào Bieito Cando á Nosa Senhora da Peneda)

O Domingo 16 de xuño os Cen Pés partiron a Portugal para facer unha ruta de montaña.
Unha ruta que foi desde a zona de Castro Leboreiro onde fixemos varias rutas ata a Nosa Señora da Peneda.
Unha ruta bonita con moitos desniveis e por camiños con grandes vistas panorámicas dos arredores, por sendeiros de pedras e grandes masas de granito que a erosión e o tempo foron esculpindo para dar unha paisaxe diferente.
Unha ruta impresionante con vistas espectaculares nesta última ruta da tempada 20117-18.

 

 

 

Saída a Cantabria (sábado-domingo)

O sábado realizamos a ruta máis bonita desta saída, estaba pensada para ir de Sotres a Poncebos, pero as cerradas curvas da estrada inpediunos chegar ata Sotres polo tanto  o bus só poido levarnos ata Tielve e desde ahí acercáronos en taxis ata o punto de inicio: unha curva moi pronunciada; desde alí subimos  coa montaña en frente para logo baixar cerca do rio Tejo que únese logo ao Cares. Alí arriba fomos nunha primeira parte por un camiño fácil atopando cabañas para o gando (invernales), con  lixero sube e baixa ata chegar ao  Collado de Pandébano, unha braña enorme onde pacen as vacas,  é o punto máis alto 1200m, desde o que contémplase a beleza destes picos. A segunda parte, de  baixada hacia Bulnes foi máis complicada por senderos estreitos con moita pedra sola, a diferencia de entre unha e outra é grande, de ver os picos desnudos pasamos a contemplar unha  montaña  repleta cunha exuberante vexetación e arbolado.
 

 

Descansamos e comimos en Bulnes ao que se pode chegar en funicular. A maioría de nos seguimos baixando pola fermosa garganta do curso do río Bulnes o Texu, este desfiladero impresionante con fortes pendentes, que pode ocasionar algunha dificultade as persoa con vértixe, é coñecido polo Canal de Texu, en realidade é un glaciar natural que vai do Urriellu a Poncebos, e ata o 2000 foi a única vía de chegar a Bulnes.

Por tarde deixamos Potes, paramos polo camiño para  ver máis de cerca o Pico Urriellu iluminado coa luz laranxa do solpor, de aí que sexa nomeado polo "Naranjo". Acompañounos no bus esa sensación de despedida camiño a Canga de Onís. Aloxámonos no centro e fomos a pasear un pouco antes da cea.

O Domingo despois do almorzo aproveitamos para visitar a mercado e feria con productos locais e facer compras. Logo visitamos os lagos de Covadonga, como deferencia a pericia de Eusebio deixáronos subir no noso propio bus.
 As vistas dos lagos coas montañas aínda con neveiros e neve nos cumios e o prados foron realmente preciosas. Tras este paseo, só quedou xantar e facer o camiño de volta cunha paradilla en Cudillero. 

Uns días memorables con marabillosas rutas e paisaxes.

Saída a Cantabria(xoves-venres)

O día 17 de maio coa ponte das letras galegas iniciamos esta saída de varios días con destino a Cantabria, pero  en realidade fixemos un paseíño por distintas provincias...León, Asturias e Cantabria, todos en común tiveron que son lugares espectaculares dignos de recorrer.

O xoves partimos con bo tempo(como en todos estes días) para facer unha ruta por Asturias, pero houbo cambio de planes porque a estrada a Cantabria estaba cortada e a directiva improvisou outra ruta por tierras leonesas na vía adecuda para chegar a Potes.
 Así acercámonos ata Valdoré para senderear o PR LE-36 Camiño Real do Esla, en realidade descorre pola antiga calzada romana do Esla ou tamén Vía Saliámica, que separa aos astures dos cántabros e os comunicou á meseta norte desde a época romana, unha vía que consérvase  moi ben en certos tramos como o "pajar del Diablo"(Villayandre), este camiño foi o único acceso  ata o s.XIX que fixeron a nova estrada.

A senda é preciosa. Partimos desde o parking do restaurante Ventasierra en Valdoré, na ribeira do Esla, e fomos subindo entre carballos e sabinas, ata chegar ao entorno do "Pajar del Diablo" no que o camiño convírtese en balcón gañado a montaña, unha construción da época romana imponente, desde o que se contempla o meandro do Esla, por alí paramos a comer os bocatas para seguir ruta de baixada a lado do río coa montaña a vista ata a Emita da Virxen de Pereda e de ahí ata Salas, onde pillounos un pequeno chuvasco.

Continuamos camiño pola N-621 León-Cantabria pasando polo pobo e o enorme encoro de Riaño e fixemos parada no portobde San Glorio a 1609m. de altitude contemplando ao lonxe os Picos de Europa. Sen percance chegamos a Potes onde aínda saímos  a pasear polo pobo e tomarmos unha sidrina.

O venres madrugamos para facer unha ruta circular a Potes. Saimos desde a ponte medieval de san Caetano en Potes seguindo o curso do río Quieviesa hacia as partes altas que rodean o pobo cheas de pastos onde pacen as vacas protexidas dos lobos por mastines.

A vexetación estaba rebosante de todo tipo de arbustos e árbores: encinas, madroños, chopos e carballos, tomillos  e lavandas, pois neste val do Liébana hai un microclima especial. Segundo fomos subindo entre sobreiras á aldea abandoada de Porcieda  a pendente aumentaba ata chegarmos a 637m. Para volver a Potes atravesamos  o sobreiral de Tolibes ata o santuario de Valmayor que aínda estaba máis alto a 657m.e ten unhas  vistas excepcionais do val e dos Picos de Europa.

Pola tarde acercámonos a Fuente Dé, achegamonos no teleférico ao máis alto do Picos que aínda tiña unha gran cantidade de neve facendo o lugar aínda máis bonito. Á volta paramos no mosterio de Santo Toribio de Liébana a facer unha visita.

Saída a Cantabria(Potes)

Informamos que o xoves 17 de maio ás 8.00 da mañá sairemos  hacia Cantabria, Pontes.
Faremos unha primeira parada e ruta por Asturias na zona de Cudillero sobre uns 10 kms.
Máis información de camiño.

Ruta de castro de Doade(Lalín)

Esta ruta é de nova creación, inagurárona en outubro do ano pasado e polo tanto está moi ben sinalizada e non ten pérdida, ademais é circular, uns 14 kms.

Unha ruta preciosa para os amantes dos bosques, carballeiras e soutos, dos ríos e da natureza.

Partimos desde Codeseda, a aldea que ten un museo etnográfico na "casa do Patrón", pero estaba pechado, xa de saída estabamos rodeados de prados e fomos dereitos ao monte repelto de árbores, castiñeiros centenarios e caballos, seguimos os sinais por camiños e chegamos pronto á beira do río. Por aquí pasan dous o Asneiro e o Lobozán. 

A paisaxe de ribeira estaba preciosa. Pasamos por debaixo da autopista e seguimos ruta por estas terras que a verdade é que estaban bastante anegadas, pois ainda que non nos choveu moito, o a terra non chupaba máis e moitos caminos estaban  enchoupados. 

Xuntámonos todos na aldea de San Xoán de Vilanova, que ten unha capela moi xeitosa, sobre todo por dentro con teito de madeira. Ali nesta Vilanova fixemos a foto de grupo para logo seguir por estes paraxes máxicos, de auga e bosques no que non atopamos ningún eucalito nin piñeiro ao longo da senda, só muíños abandoados na ribeira do río. Hacia o final da ruta acercámonos a rodear o imponente carballo, catalogado como o máis vello de Galicia.

Unha marabilla, enhoraboa por esta ruta aos de Lalín!

Ruta Beluso- Cabo Udra(Bueu)

Neste día  nuboso, que foi abrindo ao logo da mañá, comezamos os Cen Pés o día no porto de Bueu, onde tomamos o almorzo, e de aí acercámonos ao porto de Beluso, o inicio da ruta,  camiñamos ata o final do mesmo e pasamos por diante da antiga fábrica de salazón de gran tradición na zona, e fixemos un treito de monte para coller unha senda costeira que vai baixo enormes eucalitos a beiriña do mar, unha senda desde a que se divisa o outro lado da ría (Raxo, Sanxenxo) e pequenos cantís e caliñas con auga cor turquesa, saintes rocosos como a punta Aguda.
Chegamos a primeira praia que cruzamos toda ao longo, a Tulla que tiña unha area fina como todas as demais. Fomos pasando por unha suceción de fermosas  praias, A Morisca, a de Ancoradoiro, a de Lagos, Menduiña que é a máis urbanizada, a de Fancón, tamén pasamos polo humidal coñecido como a Escorregadoira, en definitiva disfrutamos desta costa rocosa onde rompen as ondas para rematar na praia de Areacova.

Acercámonosa Hío para comer  e apreciar o precioso e famoso cruceiro. Tralo xantar e antes de retornar achegámonos  a Donón, xunto a escultura da Bugina a contemplar a ría de Vigo e a illas Cíes que desde aquí parecen estar tan cerca. Unha maravilla de costa.

 

 

a.