Esta rota é francamente fermosa, pese a cantidade de pendentes con bastantes subidas e baixadas. A rota seguiu fielmente a descrición.
No inicio ao pasar a aldea de Escudeiros, o camiño estaba enlamado polas chuvia caídas. Fomos adentrándonos no bosque cunha vexetación rica e poblada de carballos con gran contrastes de cores e, ao ir subindo, aparecían máis xestas e brezo brancos, carqueixas rosas, lirios silvestres e gran número de flores, árbores e no alto da paisaxe, as montañas da serra do Seixival e entre elas, o río, o Arnoia alá abaixo correndo rápido e aprisionado nun cañón cheo de flora e árbores ata suspendidas das penas.
Desviámonos pola antiga canle ata a presa de Cachón para ver de cerca o Arnoia e dimos a volta, unha paraxe inigualable. Continuamos o camiño pero non pasamos polo muiños porque estaba anegada a zona, seguindo polo monte.
Fomos subindo contemplando a serra con todos os tonos de verdes e marróns, amarelos ata a aldea de Viso que estaba en festas e con misa na capela das Angustias. Sendereamos un pouco máis ata acabar o recorrido no santuario de Nosa Señora do Val.
No hay comentarios:
Publicar un comentario