A ruta por Entrimo foi un paseo precioso por unha paisaxe típicamente outonal, onde desta vez sí puidemos disfrutar dunha chea de cores desde o amarelo aos pardos pasando por tódalas variedades de verdes: un verdadeiro gozo para os amantes da natureza.
O certo é que foi unha xornada variada desde o principio con parada no pobo de Castro Laboreiro, xa coñecido por todos, no que complacímonos cunha variedade exquisita de pasteis, mira que somos larpeiros!! De aí ata o punto de partida, contemplamos as montañas e os vals iluminados, subindo cada vez máis pola estrada para chegar a Entrimo.
O primeiro tramo foi de montaña desnuda, sen árbores, con vexetación escasa pero con grandes penas que formaban curiosos conxuntos. Segundo fomos baixando, atopamos unha paisaxe de monte con carballeiras aos lados dos camiños, eses camiños bordeado con valados de pedras centenarias, que mostran unha Galicia traballada desde séculos en pequenos trozos de terra, cos que os labregos sobrevivían prantando o pacendo o gando. Campos verdes que poñen o contapunto aos pardos e ocres das follas das árbores o dos fentos.
Pasamos por varias aldeas, e na última parte do traiecto chegamos á ribeira do río, un lugar encantado cun olor penetrante a lama e humidade, no que impresiona a forza da auga, que vai cambiando todo, as curvas dos ameneiros coas raices desvíadas, os coios, ata caer en pequenas ferbenzas e volta a discurrir rápida..a agua.
É verdade que choveunos, xa van varias saídas, e que os camiños estaban enchoupados pero aínda así non foi tan mal día como pensabamos á vespera e deixounos para o recordo unha ruta fermosísima que ensinounos unha descoñecida Galicia interior.
Decir que a ruta foi en Galicia pero para chegar ata alí pasamos por Portugal e comimos en Castro Laboreiro un rico bacalao.
No hay comentarios:
Publicar un comentario