Senda do Arenteiro

Como tiñamos previsto, partimos do parque de Carballiño sobre as 10.00 tras almorzar. Seguindo a beira do río  chegamos ata chegar aos muiños das Lousas, onde cruzamos o Arenteiro e pasamos ao lado dereito.

A partir de aquí o aspecto da ribeira cambia absolutamente, dun recorrido lineal e máis domésticado a unha zona boscosa onde o río preséntase doutro xeito, baixa espumoso, xoguetón entre pedras e pequenas fervenzas, con seus recunchos, rodeado de carballos e rochas vestidas de verde, de musgos onde a luz do sol reflíctase e impacta ao senderista, que cruzando a ponte e as pasarelas de madeira, sinte que vai baixando a outro mundo, a outro espazo-tempo...como se nos adentrásemos a esa Galicia de sempre...

Seguimos seducidos polo Arentieiro, que atraenos enormemente e marca a paisaxe do arredor, cruzamos o río outra vez, e incluso separámonos del para chegar a aldea de Ponterriza e de aí  a través de mestas carballeiras chegar a Moldes; tamén aquí impresiona os contrastes de cores, as  texturas...os camiños alfombrados de follas e as árbores desnudas,  só vestidas  cuns fiachos de musgos. En Moldes, atopamos de repente a gran igrexa e o gran carballo centenario, agrupámonos novamente e volvemos a coller  a senda do río cruzándolo por unha preciosa ponte medieval ata chegar a Paradela con viñedos, unha ben conservada igrexa e unha bonita estampa de terrazas e casas diseminadas salvando os desniveis do terreo. E así pensando  sobre a sabiduría popular para dar solución a tantas cousas e o ben que se aclimata a modernidade  por estos lares seguimos hacia Cimadevila, unha aldea de bellas e importantes casas e fonte, continuamos por carballeiras e camiños limitados por muros tapizados ata chegar a última ponte. Aquí algúns acercámonos ao Pozos dos Fumes, onde o río, cando leva moita auga,  faise nube ao cae apretado entre as rochas; desta vez non tiña tal  coma a última vez que fixemos este tramo vai nove anos, pero segue igual de bonito. Con este disfrute chegamos a Pazos de Arenteiro, un lugar con encanto cada vez mellor conservado e igualmente respetuaoso coas construccións tradicionais. 

Unha ruta preciosa, que despesta todos os sentidos moi recomendable para todo o mundo, moi ben sinalada e conservada, agás o desvío do Pozo dos Fumes no que hai tramos deteriorados da pasarela de madeira.